πρώτη φορά

Σκορπίσανε τα ονόματα,

ξενέρωσαν οι λέξεις, 

ξημέρωσαν νωρίς οι νυχτες, 

έκλεισε η όσφρηση, 

τα μπιζού δεν είναι φο.

Όχι υπερβολές,

ανάποδα οι λέξεις,

φανταστικά τα βράδια,

μυρίζει παντού,

το φο δεν είναι μπιζού.

Νεκτάριος Κουρέας

Γιαουρτλού

Εμείς κάνουμε αγώνα για να το τρώνε ελεύθερα

και η ποίηση μπήκε στα λεωφορεία

τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποκαλούνται πλέον μουσεία μετανάστευσης και προσφυγιάς

και τελικά θα φτάσουμε να φιλάμε τα πόδια της κεντροαριστεράς χωρίς να είμαστε ποδολάγνοι.

Σονέτο για ενα κλεμμένο φιλί

Κι ήρθες στο πλάι μου και έγυρες

στους ψίθυρους εχάθη η φωνή σου

το χέρι αιθέρια στ΄ αρχίδια μ΄ έσυρες

στις φλόγες του τζακιού και στο κορμί σου.

Έσβησα στην ανάγκη του φιλιού

Γύρω μου οι τοίχοι είχαν ανθίσει

Όχθη μου φάνταζε το στρώμα ποταμιού

πιο μέσα να καθόμουν θα ΄χα χύσει.

Και ξάφνου τότε ουράνια νέφη

στην καμάρη φάνηκαν λαμπερά

κι είδα τον έρωτα με άγχος να μου γνέφει 

δάκρυα απ΄ τα μάτια του έτρεχαν γοερά.

Δεν είναι έρωτας αυτός, χρυσή μου κάβλα

σε ξεγελά που κράζει σαν παλιάτσος

μας κλέβει το φιλί το ρίχνει τάβλα

αναφωνεί σαν σαύρα γλιτσερή είμαι ο Λιάτσος

Μαχαίρι στο φιλί του πύργου Νταουντόν

καμάρι στ΄ αρχίδια των χρυσαυγιτών.

Φλωρεντίνα Αβάντη

Κεριά

Ανασαίνω                    Ανασαίνεις

Αγγίζω                         Αγγίζεις

Εισπνέω                       Εισπνέεις

Μυρίζω                        Μυρίζεις

Διαλέγω                       Διαλέγεις

Στέκομαι                      Προχωράς

Κοιτάζω                       Φεύγεις

Σιωπή.                          Σκατά.

Λυδία Κατιφέ

Πολύποδας Τύραννος

Πολύποδας τύραννος εν λαιμάδι

Η χορδή έχει γίνει σαν ραγιάς

Όσο κι αν το πολεμάς

Λες να αλλάξει τίποτα στο ρημάδι

Μάλλον θα χρειαστεί επέμβαση

ή στον δρόμο μια παρέμβαση

Μα οι 3 γιατροί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα

Μόνο σε κερνάν ηδύποτα

Δεν σε κερνάνε κάνα αυγό

Αρκεί να μην είναι χρυσό

Και το Πάσχα σαν περνάει

Εγώ θα ακούω Σαντιγκάι

Μπλε το χρώμα για τα ξετσίπωτα

Και περιμένουμε και γεννητούρια

Αλλά να δω πότε θα κάνουμε ξυπνητούρια

Μα εγώ  τα θέλω fama volat ή ΤΙΠΟΤΑ.

Κλέων Έγκλειστος

Θά ’θελα να μουν διάσημη

Θά ’θελα να μουν διάσημη

κι ας ήταν και για μία πίπα

χρειάζομαι μονάχα έναν πρόεδρο

και να μη μου χει μείνει τσίπα

Θά ’θελα να μουν διάσημη

έστω και με δυο μαύρους και σαμπάνια

αφού οι τέχνες κι η πολιτική

δεν νιώθουν για μένα περηφάνια

Να ανοίγουν πόρτες, να μου στρώνουν χαλιά

να με καλούν σε εγκαίνια και γκαλά

να μου γνωρίζουν υπουργούς και δικαστές

κι ας οργιάζουν φήμες τρομερές

να μου φέρονται με ευγένεια και σεβασμό

να ΄χω προτάσεις κι από κόμμα πολιτικό

να γράφω βιβλία, να γίνω και ταινία

και ας μην ξέρω σύνταξη κι ορθογραφία..

Θά ’θελα να μουν διάσημη

να χαραχτώ κι εγώ στην ιστορία

να με θυμούνται και μετά το θάνατο

έστω και σαν μουνί καλλιγραφία.

Πορφυρία Σγουρομάλλη

Ειρωνικός Ωκεανός

Είναι σαφές ότι σου χουν τελειώσει οι φαιές κι ας έχεις φακές και φταις,

όχι κεφτές, φταις, αφού φύτεψες φύκια και μόνο μπρίκια κολλάς

και μπρόκολα τρως και είσαι αργός,

σαν λήθαργος και σαν ηλίθιος σαργός,

που πολύπλοκα πλοκάμια μπλοκάρουν, σε πλοκή απλή,

απλώνοντας απλόποδα πελώριες απειλές,

αλλά επιπλέεις σε μια κουταλιά χωρίς νερό και λες τα ταρό,

δεν πίνεις τον ντάριο φο, μπιζου φοράς και φουρό,

στα φόρα το παίζεις μικρό, μ εμπειρία μακρό,

μα η μοίρα σου ρημάζει τη ρίμα κι έτσι το ρίχνεις στη μπύρα,

μπούρδες πάλι και κούρδοι στο πορτοκάλι,

σε ¨προκαλούν¨ προμελετημένα σε μελαγχολία μελαμψή,

κι αντί ψοφιμιού τη γαμψή φήμη να φιμώνεις, βάφεις φούμο,

κάνεις σούμο, πίνεις σουμάδα όλα σούμα η γελάδα,

σε αγέλη που γελά και που κατεβάζει γάλα είσαι τράγος,

τραγελαφικός τραβάς ατάραχος στη ράχη τη μαύρη της χάβρας,

που δε φέρνει σε χάβρη που έχει χαβιάρι, ούτε καν στο χαϊδάρι,

δεν παίρνεις χαμπάρι, σαν high-βάνι σ΄ αρμέγουν στα Μέγαρα,

μα νομίζεις πως είσαι σε μέγαρα, μάξιμουμ σε μαξιλάρια φυλή-

φιρή το πας για ρουφιάνος ροφός που ρουφά τα αυγό…

Νεκτάριος Κουρέας