Παραμονές κροτοχρονιάς

Παραμονές κροτοχρονιάς...

...πνιγμένοι στα λεφτά...

...ετοιμαζόμαστε για body jumping...

...ενώ οι Τούρκοι μας άναψαν φωτιές...

...αλλά η ελπίδα αυτού του τόπου είναι τα παιδιά!

Στον πρωκτικό του Αιγόκερω

Σοκολάτα και βανίλια
δύο γεύσεις τόσο διαφορετικές
μα τόσο σφιχτά δεμένες
σαν εμένα και...εσένα.


Μπύρα ή κρασί;
θα διαφωνήσουμε ξανά...
μαζί.


Ούζο με παγάκια ή χωρίς
θεέ μου μ΄ έναν ξενέρωτο
πως ζεις...;


Αχ στην μάνα σου
θα σ΄ έστελνα για τα καλά
αν...γλυκά μέσα μου δεν
εισχωρούσες και
σε σκοτεινά στενά τον
χρόνο μου δεν σταματούσες!


Εξωτικό πουλί!
Μεγάλωσες σε μέρη σαν
κι αυτό...οι φίλοι
το ονομάζουν Ισημερινό!


Άννα Γιάσου

Χωρίς Τίτλο ΙΙΙ

Πήγα μια μέρα για καφέ
σε trendy μαγαζάκι,
μα όλοι με κοιτάζανε
σαν να μουνα πρεζάκι.


Ίσως δεν το φόραγα
το πρέπον ρουχαλάκι,
μα λίγο με ΄νοιαζε αυτό,
έριξα πιστολάκι!


Συνέχισα τη βόλτα μου
σε δρόμους και πλατείες,
κόσμος τριγύρω αρκετός
να κάνει ασωτείες.


Ένα παγκάκι μου κανε
νόημα να καθίσω,
χατίρι δεν του χάλασα,
μια στάση να καπνίσω...


Μια ιστορία άρχισε
στα ξαφνικά να λέει,
σαν παραμύθι φάνηκε,
μα στο μυαλό μας πλέει...


Το πρωινό ξεκίνησε 
με ένα γεροντάκι,
σαν ταραγμένο φάνηκε,
δεν είχε φαρμακάκι.


Για ώρα κάποιος διάβαζε,
τα νέα μιας φυλλάδας,
στο τέλος αγανάκτησε:
¨Ρε που ΄ναι ο Καιάδας;¨


Η μέρα όσο πέρναγε
απέκτησε και πάθος,
κάποιο ζευγάρι άνισο,
ο έρωτας σε βάθος...


Ένας γνωστός από παλιά,
που περπατάει ακόμα,
για την δουλειά του έκατσε
και έπεσε σε κώμα!


Η νύχτα είναι φωτεινή,
μα το μυαλό σε ξέρα
και το παγκάκι σκέφτηκε,
αύριο είναι άλλη μέρα...


Φρίξος Ροφός

Νηπιαγωγείο

Η υποχρεωτική εκπαίδευση αρχίζει σ ένα χώρο,

η είσοδος είναι απλή χωρίς κανένα όρο,

εισιτήρια δεν χρειάζονται, ούτε να δίνεις κώλο,

βανίλια μόνο παγωτό, δεν είναι απαραίτητο να έχεις και αεροβόλο…

…Δεν είναι απαραίτητο, δεν πας σε καμιά μάχη,

ίωση μόνο πιθανή και πιο συχνά συνάχι.

Αλλά και στη περίπτωση αυτή, που θα σου τρέχει η μύτη,

δεν θα μυρίζεις τα σκατά του βρωμερού, του πορφυρού, κοπρίτη!

Κάποιοι με κατηγορούν για ψώνιο, λατίνο - όχι εραστή, μα μοναχά δυνάστη

κι όμως, στο ίδιο νήπιο ήμασταν, και τώρα με κοιτούν…σαν πάκι- μετανάστη!

Εγώ όμως τους αγαπώ, τους βλέπω σαν μπουρούχες,

τους βάζω και τους κουβαλώ στις δυό μου τις φτερούγες.

Το νηπιαγωγείο τέλειωσε, πρέπει να ωριμάσεις, να γίνεις ανθρωπάκι,

να κάνεις πια επιλογές, μη παίρνεις ελαφρά τον χοίρο στο σακάκι,

κι αν σε χτυπήσει ο βοριάς, το κρύο, το αγιάζι,

να ξέρεις που μπορείς να πας, να χεις κι ένα περβάζι!

Τη τρίτσα σου φόρεσε στραβά, ξεκίνα περιπάτει,

της ζωής βαρδιάνος γίνε, καβάλα σ ένα άτι!

Γαμώ και το φελέκι μου, θα μπω στο ιντιμίντια,

το νήπιο μ έμαθε καλά, δεν θέλω κανναντίντια.

Νεκτάριος Κουρέας 

Πολλά θαύματα θα μας σώσουν...

προσεχώς χριστούγεννα

4η Βραδιά Κακο-ποίησης

Απεξαρτημένοι από τις δόσεις και εθισμένοι στα χημικά, διοργανώνουμε την Τρίτη, 03/01/2012, στις 21:00, την 4^η Βραδιά Κακο-ποίησης, στη Στέγη Γαμάτων και Τεκνών! Κακοποιημένες σκέψεις σε ιλιγγιώδεις στροφές, κακοποιημένα συναισθήματα χωρίς μέτρο, κακοποιημένες ανόμοιες καταλήξεις, κύκλο κάνουν και έτος δεν κοιτούν…FAMA VOLAT!

Σαδομαζοχιστικό αδιέξοδο

Supermat

περί ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ωδή

Από την ¨Ανοιχτή Πόλη¨, τεύχος 10 (δρχ. 150)