Δεν έχω θέμα, δεν έχω ποίημα,
η έμπνευση βυθίστηκε σαν την Ατλαντίδα.
Νιώθω το μυαλό μου σαν ρούχο στη μπουγάδα,
άμα το στίψω θα μου ρθει η ιδέα η αποφράδα!
Φεύγουν οι σκέψεις σαν τα απόνερα,
κάτι θα βγεί, δεν μπορεί, μα...τζίφος!
Τα ερεθίσματα γύρω βρίθουν,
μα τα αφήνω στους άλλους...
θα τα περιποιηθούν μια χαρά.
Και έτσι είμαι εδώ μπροστά σας,
σαν έτοιμη από καιρό ΟΧΙ!
Ποιος τον ακούει τον Νεκτάριο,
καλύτερα να πήγαινα στον Πάριο,
θα χόρευα νησιώτικα γύρω απ τα τραπεζάκια
και ο Κλέωνας ο Έγκλειστος θα έριχνε παλαμάκια.
Μες στις πολλές γυροβολιές θα το βαζα στα πόδια,
ίσως έτσι ξέφευγα από του κύκλου την τσιμπίδα,
που με τα deadlines του με ενοχλεί σαν τη παρανυχίδα!
Χίλιες φορές να μου λεγες ¨τράβα κουπί¨,
παρά ¨το τίποτα¨ στο κουκουπί!
Φλώρα Τσόφλη
