Μια σου και μια μου

Σαν και χτες
πικρά νοσταλγώ
ένα χαμένο πια
όνειρο θρηνώ
πως θα ΄ρθει λέει
ένα βράδυ
μιας καινούργιας αγάπης
το χάδι...


Μα όταν οι ελπίδες πετάνε
μακριά μου
και δεν μπορώ να βρω
τη χαρά μου, τότε
τσόντες, δονητές και toys
είναι τα δικά μου boys.


Στον τρελό παιχνιδιάρικο νου
κάθε πήχης μας στέλνει αλλού...


Κι όταν ο ήλιος
για με
ξανά ανατείλει
και στο ουράνιο στερέωμα
ένας νέος με στείλει
να δεις θα ΄ρθει
και η σειρά σου
στο λέω εγώ
η
Άννα Γιάσου 




Άννα Γιάσου

Η Κατσαρόλα

Στο Σύνταγμα πήγα κι εγώ
να χτυπήσω κατσαρόλα
μπας και μ΄ ακούσουν στη βουλή
και κλείσουν την καταπιόλα.


Μα τον κύκλο δεν θα σπάσουνε ποτέ
δεν θα πουν fama volat
μόνο εκεί θα κάθονται σε μεγάλη πολυθρόνα
θα γελάν και θα τρων χοιρινή μπριζόλα.


Κουράστηκα κι εγώ και είπα να κάτσω να ξεκουραστώ
σε χλοερό γρασίδι
μα να σου στη σκηνή του βλέπω
τον Σάββα τον Κωφίδη.


Μα εκεί πάνω στην χαρά, από την τσέπη μου πεσε
το κινητό, το gadget
κοίτα ρε γαμώτο, πάλι μου μειώθηκε το budget!
Έτσι κι αλλιώς τον παίρνω και δεν το σηκώνει!


Λες φυλακή να τον πήγανε με δίκιλο αμόνι;
Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι!


Κλέων Έγκλειστος

Χωρίς Τίτλο ΙΙ

Ένα παιχνίδι άρχισε με κέφι και με μπρίο

με λέξεις πρόχειρες και απλές

και καφεδάκι κρύο

το σκηνικό είχε και φως

όχι φτιαχτό, μα φυσικό,

δίχω φοβίες και ενοχές, μα φυσικά προσωπικό.

Λόγια που δεν μπορείς να πεις

κάπου κρυμμένα για καιρό,

σε μια άκαιρη στιγμή, σου κατεβαίνουν στο φτερό.

Το περιβάλλον είναι ζεστό,

αυθόρμητο, μεθυστικό,

η ώρα πέρασε, μα αδιαφορώ, είναι ταξίδι φανταστικό.

Η εξουσία κι η φαντασία

είναι σε κρύπτη του μυαλού,

ψάξε, ψάξε δεν θα το βρείς, το παραμύθι είναι αλλού

ο κύκλος είναι ποιητικός,

δίχως κανόνες, εθιστικός,

το γύρω-γύρω δεν σταματά, αφού δεν είναι περαστικός.

Φρίξος Ροφός

Ανενεργός

Τι να σημαίνει η λέξη αυτή, στις μέρες μας που οδηγεί;
Μήπως σημαίνει τεμπελιά ή απλώς κάθομαι και κλωσάω αυγά;
Όποιος στο τούνελ μπει, δύσκολα θα ξαναβγεί και αν φυσικά τα καταφέρει, 
σε ΄μένα να ρθει να του χαρίσω ένα φιλί για την μεγάλη υπομονή.


Έγινε βλέπεις της μοδός να τρέχουμε σαν παλαβοί, χωρίς να υπάρχει προορισμός
και αφού μας βάλαν στο τριπάκι, μας ρίξαν κι ένα ραντισματάκι 
για να γελάμε σαν χαζοί και όλα γύρω να είναι μια γη, που απαγγέλεις μόνο εσύ.


Ελπίζω όμως πως θα έρθει ο καιρός για να ξυπνήσουμε, μέσα σ΄ ένα φως χωρίς μπλα-μπλα,
χωρίς οργή και να μας οδηγεί στην ευτυχία και στην χαρά που άλλοτε είχαμε παλιά.
Τι με κοιτάτε σαν χαζά, μην τεμπελιάζετε τόσο πολύ, 
ας ξεκινήσουμε λοιπόν, γιατί σε λίγο θα είμαστε αμνοί, έτοιμοι για την σφαγή...
Το μήνυμα είναι τόσο απλό, αλλά χρειάζεται μυαλό κι αν σ΄ εσένα δεν κατοικεί,
άστο σε ΄μένα που είναι πολύ...


Μαίρη Ντουμάνη

London School of Economics

Στην Αθήνα περνούσα φίνα,

έπινα σαμπάνια, είχα ξεχάσει τη ρετσίνα,

μα ήρθε η στιγμή της κρίσης και με 'πιασε η πείνα!

Γύρισα εκεί που σπούδασα, στο εκτός-ευρώ Λονδίνο,

εκεί που έμαθα εκτός ¨καρδάρας¨ να μη χύνω, 

όμως και εδώ πλέον, σαν μπαόγκι (τον) πίνω!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ-ΠΟΙΗΣΗ...

...ΚΑΙ ΚΑΚΟ-ΠΟΙΗΣΗ!

ΟΠΩΣ AMERIKI

Λίγο πριν την επόμενη βραδιά κακο-ποίησης

Αντι-πρόεδρος

Ενδυματολογικώς με κουστούμι ή χωρίς,

μορφολογικώς όχι και ευθυτενής!

Στη ατζέντα δεν υπάρχουν προβληματισμοί και αναλύσεις,

πρώτο μέλημά του πάντα είναι, του ονόματος η πλύσις!

Δεν τυγχάνει πανελλαδικής αποδοχής,

λίγα μόνο ¨βαφτιστήρια¨ οι δικοί του εκλογείς,

σπάνιες οι εμφανίσεις, μια εδώ και μια εκεί,

είναι ο πρόεδρος του κουκουπί!

Με το χάρισμα του λόγου,

σαν κι εκείνο του αλόγου,

ξεκινάει διαλέξεις

και μας κόβονται οι ορέξεις!

Η πατρίδα του, αιχμάλωτη του χρέους,

κι αυτός γράφει λόγους-ποιήματα του πέους!

κάποιοι ψάχνουν σαν σκυλιά (όχι ¨πορφυρά¨) για ένα κομμάτι κρέας,

μα ο πρόεδρος την έχει δει, ο γνωστός Νεκτάριος Κουρέας!

Μα αυτός είναι για Νόμπελ, απ το ¨νήπιο¨ γνωστός,

είναι άνω ποταπών, και των στίχων μαστροπός,

στο Καζαχστάν τον ψάχνει ο Μπόρατ,

fama volat, fama volat!

Νεκτάριος Κουρέας