Η ατάκα της μάνας

Πόσο ευτυχισμένες είναι οι μέρες μας

Χρειάζεται πάντα να το θυμόμαστε :‘’ταπεινότητα’’

Είδα κάποιον να αγκαλιάζει τα σύννεφα,

λέγοντάς τα -‘’Μαρία’’.

Και μια πιανόταν τρεκλίζοντας απ΄ τον τοίχο,

μην πέσει χαμογελώντας.

Ένα παιδί υποδεχόταν τον κλόουν του

τρεις μήνες πριν θαφτεί κι επίσημα.

Εκείνος πήρε το μεροκάματο της φιλανθρωπίας, των εράνων,

και το επένδυσε σε πρέζα και  βρώμικα όνειρα σε μια γωνία

με κατεβασμένα παντελόνια και κρεμασμένα χέρια.

Θριαμβεύει νομίζω το φως

Και τα αναλγητικά που το συνοδεύουν.

Aλλά η μάνα του επιμένει:

‘’Δόξαζε το θεό, υπάρχουν χειρότερα’’

Πόσο όμορφα είναι τα ιδρωμένα μας όνειρα

Απενοχοποιήστε τη λέξη ‘’εφιάλτης’’, εδώ μυρίζει άλλωστε σώματα

-είναι το γήπεδό του-

Κυριακίδης Νίκος