Άνω Ποταπών

Αλλάζουμε τα ονόματα, κανείς να μη μας ξέρει,
τον Ασωπό τον ποταπό ο μπάφος μας τον καίει,
δεν είμαστε εμείς για τέτοια κολυμπήθρα,
εμείς μυρίζουμε χορμά και όχι σαν μυζήθρα.

Οι ποταποί είναι μαζί, τα πάντα κυβερνάνε,
ρουφιάνους γεμίσαμε παντού κι οι κάμερες τραβάνε, 
έξω φαιδρών με κάνανε, δεν είμαι σαν κι εκείνους
τον κύκλο αυτό, διάσημο, θα κάνω με τους ¨λίγους¨!

Οι ¨λίγοι¨ είναι καλοί, ονόματα με χάρη,
με νόημα, καταγωγή και όχι από τον Άρη,
με όπλο τους το νου, τη φαντασία, τη πάλη,
όλα θα τα νικήσουνε σε φεύγα – παραζάλη.

Το μάνα εξ ουρανού γι άλλους έχει τελειώσει,
τα θαύματα που πίστεψαν σαν χιόνι έχουν λιώσει,
η πίστη όμως είναι αλλού, τα κόβει και τα σπάει
και οι λειψές-χοντρές, γινάν ψιλές…πολλές...και ο Χριστός κοιτάει


Νεκτάριος Κουρέας