Η υποχρεωτική εκπαίδευση αρχίζει σ ένα χώρο,
η είσοδος είναι απλή χωρίς κανένα όρο,
εισιτήρια δεν χρειάζονται, ούτε να δίνεις κώλο,
βανίλια μόνο παγωτό, δεν είναι απαραίτητο να έχεις και αεροβόλο…
…Δεν είναι απαραίτητο, δεν πας σε καμιά μάχη,
ίωση μόνο πιθανή και πιο συχνά συνάχι.
Αλλά και στη περίπτωση αυτή, που θα σου τρέχει η μύτη,
δεν θα μυρίζεις τα σκατά του βρωμερού, του πορφυρού, κοπρίτη!
Κάποιοι με κατηγορούν για ψώνιο, λατίνο - όχι εραστή, μα μοναχά δυνάστη
κι όμως, στο ίδιο νήπιο ήμασταν, και τώρα με κοιτούν…σαν πάκι- μετανάστη!
Εγώ όμως τους αγαπώ, τους βλέπω σαν μπουρούχες,
τους βάζω και τους κουβαλώ στις δυό μου τις φτερούγες.
Το νηπιαγωγείο τέλειωσε, πρέπει να ωριμάσεις, να γίνεις ανθρωπάκι,
να κάνεις πια επιλογές, μη παίρνεις ελαφρά τον χοίρο στο σακάκι,
κι αν σε χτυπήσει ο βοριάς, το κρύο, το αγιάζι,
να ξέρεις που μπορείς να πας, να χεις κι ένα περβάζι!
Τη τρίτσα σου φόρεσε στραβά, ξεκίνα περιπάτει,
της ζωής βαρδιάνος γίνε, καβάλα σ ένα άτι!
Γαμώ και το φελέκι μου, θα μπω στο ιντιμίντια,
το νήπιο μ έμαθε καλά, δεν θέλω κανναντίντια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου