Χωρίς Τίτλο ΙΙΙ

Πήγα μια μέρα για καφέ
σε trendy μαγαζάκι,
μα όλοι με κοιτάζανε
σαν να μουνα πρεζάκι.


Ίσως δεν το φόραγα
το πρέπον ρουχαλάκι,
μα λίγο με ΄νοιαζε αυτό,
έριξα πιστολάκι!


Συνέχισα τη βόλτα μου
σε δρόμους και πλατείες,
κόσμος τριγύρω αρκετός
να κάνει ασωτείες.


Ένα παγκάκι μου κανε
νόημα να καθίσω,
χατίρι δεν του χάλασα,
μια στάση να καπνίσω...


Μια ιστορία άρχισε
στα ξαφνικά να λέει,
σαν παραμύθι φάνηκε,
μα στο μυαλό μας πλέει...


Το πρωινό ξεκίνησε 
με ένα γεροντάκι,
σαν ταραγμένο φάνηκε,
δεν είχε φαρμακάκι.


Για ώρα κάποιος διάβαζε,
τα νέα μιας φυλλάδας,
στο τέλος αγανάκτησε:
¨Ρε που ΄ναι ο Καιάδας;¨


Η μέρα όσο πέρναγε
απέκτησε και πάθος,
κάποιο ζευγάρι άνισο,
ο έρωτας σε βάθος...


Ένας γνωστός από παλιά,
που περπατάει ακόμα,
για την δουλειά του έκατσε
και έπεσε σε κώμα!


Η νύχτα είναι φωτεινή,
μα το μυαλό σε ξέρα
και το παγκάκι σκέφτηκε,
αύριο είναι άλλη μέρα...


Φρίξος Ροφός