Ασυνάρτητα μιλάς και δεν σε πιάνω,
Τον ειρμό σου έχω αρχίσει να τον χάνω.
Μου λες για λίγο κέρδος, πατάς επί πτωμάτων
Μ’αυτά που ακούω θα μπω στο Άσυλο Ανιάτων..
Και το μυαλό μου πάει στη Χώρα των Θαυμάτων.
Και βλέπω τη Χιονάτη μαζί με τους επτά
Όλοι μαζί ανταλλάζουν φιλέτα ζηλευτά.
Και η Κακιά Βασίλισσα λίγο μερακλωμένη
Παντού να διαλαλά
«στον κόσμο αυτό που είναι σαν μπάλα
Θέλω να ρίξω μια κλωτσιά»
Η πτώση στη λαγότρυπα έφερε ανατροπές
Χλευάζοντας θεσμούς και standard πρακτικές
Αυτά παθαίνεις βέβαια όταν ακολουθείς
Λευκούς λαγούς που φόρεσαν κοστούμι περιωπής.
Αν τώρα θέλεις να έρθεις στη σουρεάλ πλευρά σου έχω τον τρόπο
Αν είσαι επτά σπαθί θα σε αρνηθώ με λύπη
Αν είσαι οχτώ καρώ μη με παρεξηγείς
Μα αν τύχει και είσαι η ντάμα κούπα που μου λείπει
Μάθε το κόλπο απ’το μανίκι μου να βγεις!
Φλώρα Τσόφλη
5 σχόλια:
δυστυχώς δεν είμαστε άξιοι για κατάληψη και συνεπώς ούτε για χώρα των θαυμάτων!
Φλώρα τα καις σουρεαλιστικά!
poso krima pou h xwra twn thaumatwn fantazei kati polu makrιno...
apo ta kalutera...bravo!!!
η διεισδυτική εικονοποιία, η εύχαρις αλληλουχία συναισθημάτων, το παιχνίδι με τις λέξεις και το βαθύτερο νόημα που κρύβουν, πραγματικά με έκαναν να το λατρέψω...
σουρεαλ ποιηση οπου αναβλυζουν θεματα και βιωματα των καιρων μας που μας προβληματιζουν ολο και συχνοτερα, ποιηση που δε συναντουμε συχνα.ευγε!!!
Αγαπώ Φλώρα τσοφλη...
Δημοσίευση σχολίου