Η τρύπα (ή το λουλούδι που δεν ποτίστηκε)

Πέφτει βροχή στο πρόσωπό μου

κλαίω κι εγώ,

γιατί έφυγες;

Πήρες τον ανθό της καρδιάς μου

και τον μαράζωσες.

Του κάκου, δεν έμαθα,

αν γλυκά ερχόσουν πάλι

θα σου έδινα και κώλο.

Περιουσία δεν έχω

και είμαι ορφανή,

μόνο τον κώλο μου έχω

και λίγη ζάχαρη στο ντουλάπι, αν ποτέ μου χρειαστεί.

Κι εσύ δεν ήρθες

κι έμεινε ο κώλος μου ανέγγιχτος, αμόλυντος,

σαν λουλούδι απότιστο,

που τον ήλιο δεν χάρηκε.

Φευ και είχα τόσα όνειρα για σένα και για μένα.

'Αννα Γιάσου