Η νύχτα, φαινόταν δύσκολη,
οι ώρες, βάδιζαν αργά,
σε μονοπάτι γνωστό,αγχωτικό,κουραστικό.
Ήξερε.
Το πρώτο φως της ημέρας
σκόρπισε με τρόπο μαγικό,
αυτό που ως εκείνη στιγμή,φαινόταν τραγικό.
Κινήθηκε γρήγορα, μηχανικά
το μόνο σίγουρο, αναρχικά.
Προχώρησε.
Το βλέμμα ταξίδευσε για λίγο στο χώρο
η πλάνη αυτή, δε θέλει φόρο.
Μια στάση μόνο, στην υγρασία του τοίχου
όλα αλλάζουν, με ταχύτητα ήχου.
Σιωπή.
Οι σκέψεις τώρα σε πρώτο πλάνο,
χωρίς σειρά,
καθίσματα άδεια,πλατό γεμάτο
όλα τριγύρω σε φόντο υπάρχω.
Θόρυβος.
Φρίξος Ροφός
2 σχόλια:
ησυχία ακούω...
Και ένα γρήγορο αφιερωμένο στο Φρίξοοοοοοοοο
Αφήνω ένα δάκρυ να κυλήσει
κρεμμύδι έχω σπάνια καθαρίσει
όλα τριγύρω μαύρα σκοτεινά
μάλλον έχει βροχές στα ορεινά
δύο σουβλάκια πήρα με τζατζίκι
αγαπημένο φαγητό απο πιτσιρίκι
σταμάτησα να υπολογίζω τον καθένα
στο άδειο τους μυαλό χωράνε τρένα
με το ποντίκι συνέχεια κλικάρω
ότι να ναι στον τοίχο μου ποστάρω
γούστα παράξενα χαζά παρωχημένα
είμαι εγώ ζαβό ή όλα αυτά βλαμμένα;
πεταλουδίτσες , χρώματα , χαρά
διάθεση αλλάζω κάθε δύο λεπτά
νιώσε τον ήλιο το αεράκι και τη φύση
με τη βλακεία εναρμονίσου, είναι η λύση...
Δημοσίευση σχολίου