Παραμονές κροτοχρονιάς

Παραμονές κροτοχρονιάς...

...πνιγμένοι στα λεφτά...

...ετοιμαζόμαστε για body jumping...

...ενώ οι Τούρκοι μας άναψαν φωτιές...

...αλλά η ελπίδα αυτού του τόπου είναι τα παιδιά!

Στον πρωκτικό του Αιγόκερω

Σοκολάτα και βανίλια
δύο γεύσεις τόσο διαφορετικές
μα τόσο σφιχτά δεμένες
σαν εμένα και...εσένα.


Μπύρα ή κρασί;
θα διαφωνήσουμε ξανά...
μαζί.


Ούζο με παγάκια ή χωρίς
θεέ μου μ΄ έναν ξενέρωτο
πως ζεις...;


Αχ στην μάνα σου
θα σ΄ έστελνα για τα καλά
αν...γλυκά μέσα μου δεν
εισχωρούσες και
σε σκοτεινά στενά τον
χρόνο μου δεν σταματούσες!


Εξωτικό πουλί!
Μεγάλωσες σε μέρη σαν
κι αυτό...οι φίλοι
το ονομάζουν Ισημερινό!


Άννα Γιάσου

Χωρίς Τίτλο ΙΙΙ

Πήγα μια μέρα για καφέ
σε trendy μαγαζάκι,
μα όλοι με κοιτάζανε
σαν να μουνα πρεζάκι.


Ίσως δεν το φόραγα
το πρέπον ρουχαλάκι,
μα λίγο με ΄νοιαζε αυτό,
έριξα πιστολάκι!


Συνέχισα τη βόλτα μου
σε δρόμους και πλατείες,
κόσμος τριγύρω αρκετός
να κάνει ασωτείες.


Ένα παγκάκι μου κανε
νόημα να καθίσω,
χατίρι δεν του χάλασα,
μια στάση να καπνίσω...


Μια ιστορία άρχισε
στα ξαφνικά να λέει,
σαν παραμύθι φάνηκε,
μα στο μυαλό μας πλέει...


Το πρωινό ξεκίνησε 
με ένα γεροντάκι,
σαν ταραγμένο φάνηκε,
δεν είχε φαρμακάκι.


Για ώρα κάποιος διάβαζε,
τα νέα μιας φυλλάδας,
στο τέλος αγανάκτησε:
¨Ρε που ΄ναι ο Καιάδας;¨


Η μέρα όσο πέρναγε
απέκτησε και πάθος,
κάποιο ζευγάρι άνισο,
ο έρωτας σε βάθος...


Ένας γνωστός από παλιά,
που περπατάει ακόμα,
για την δουλειά του έκατσε
και έπεσε σε κώμα!


Η νύχτα είναι φωτεινή,
μα το μυαλό σε ξέρα
και το παγκάκι σκέφτηκε,
αύριο είναι άλλη μέρα...


Φρίξος Ροφός

Νηπιαγωγείο

Η υποχρεωτική εκπαίδευση αρχίζει σ ένα χώρο,

η είσοδος είναι απλή χωρίς κανένα όρο,

εισιτήρια δεν χρειάζονται, ούτε να δίνεις κώλο,

βανίλια μόνο παγωτό, δεν είναι απαραίτητο να έχεις και αεροβόλο…

…Δεν είναι απαραίτητο, δεν πας σε καμιά μάχη,

ίωση μόνο πιθανή και πιο συχνά συνάχι.

Αλλά και στη περίπτωση αυτή, που θα σου τρέχει η μύτη,

δεν θα μυρίζεις τα σκατά του βρωμερού, του πορφυρού, κοπρίτη!

Κάποιοι με κατηγορούν για ψώνιο, λατίνο - όχι εραστή, μα μοναχά δυνάστη

κι όμως, στο ίδιο νήπιο ήμασταν, και τώρα με κοιτούν…σαν πάκι- μετανάστη!

Εγώ όμως τους αγαπώ, τους βλέπω σαν μπουρούχες,

τους βάζω και τους κουβαλώ στις δυό μου τις φτερούγες.

Το νηπιαγωγείο τέλειωσε, πρέπει να ωριμάσεις, να γίνεις ανθρωπάκι,

να κάνεις πια επιλογές, μη παίρνεις ελαφρά τον χοίρο στο σακάκι,

κι αν σε χτυπήσει ο βοριάς, το κρύο, το αγιάζι,

να ξέρεις που μπορείς να πας, να χεις κι ένα περβάζι!

Τη τρίτσα σου φόρεσε στραβά, ξεκίνα περιπάτει,

της ζωής βαρδιάνος γίνε, καβάλα σ ένα άτι!

Γαμώ και το φελέκι μου, θα μπω στο ιντιμίντια,

το νήπιο μ έμαθε καλά, δεν θέλω κανναντίντια.

Νεκτάριος Κουρέας 

Πολλά θαύματα θα μας σώσουν...

προσεχώς χριστούγεννα

4η Βραδιά Κακο-ποίησης

Απεξαρτημένοι από τις δόσεις και εθισμένοι στα χημικά, διοργανώνουμε την Τρίτη, 03/01/2012, στις 21:00, την 4^η Βραδιά Κακο-ποίησης, στη Στέγη Γαμάτων και Τεκνών! Κακοποιημένες σκέψεις σε ιλιγγιώδεις στροφές, κακοποιημένα συναισθήματα χωρίς μέτρο, κακοποιημένες ανόμοιες καταλήξεις, κύκλο κάνουν και έτος δεν κοιτούν…FAMA VOLAT!

Σαδομαζοχιστικό αδιέξοδο

Supermat

περί ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ωδή

Από την ¨Ανοιχτή Πόλη¨, τεύχος 10 (δρχ. 150)

Μια σου και μια μου

Σαν και χτες
πικρά νοσταλγώ
ένα χαμένο πια
όνειρο θρηνώ
πως θα ΄ρθει λέει
ένα βράδυ
μιας καινούργιας αγάπης
το χάδι...


Μα όταν οι ελπίδες πετάνε
μακριά μου
και δεν μπορώ να βρω
τη χαρά μου, τότε
τσόντες, δονητές και toys
είναι τα δικά μου boys.


Στον τρελό παιχνιδιάρικο νου
κάθε πήχης μας στέλνει αλλού...


Κι όταν ο ήλιος
για με
ξανά ανατείλει
και στο ουράνιο στερέωμα
ένας νέος με στείλει
να δεις θα ΄ρθει
και η σειρά σου
στο λέω εγώ
η
Άννα Γιάσου 




Άννα Γιάσου

Η Κατσαρόλα

Στο Σύνταγμα πήγα κι εγώ
να χτυπήσω κατσαρόλα
μπας και μ΄ ακούσουν στη βουλή
και κλείσουν την καταπιόλα.


Μα τον κύκλο δεν θα σπάσουνε ποτέ
δεν θα πουν fama volat
μόνο εκεί θα κάθονται σε μεγάλη πολυθρόνα
θα γελάν και θα τρων χοιρινή μπριζόλα.


Κουράστηκα κι εγώ και είπα να κάτσω να ξεκουραστώ
σε χλοερό γρασίδι
μα να σου στη σκηνή του βλέπω
τον Σάββα τον Κωφίδη.


Μα εκεί πάνω στην χαρά, από την τσέπη μου πεσε
το κινητό, το gadget
κοίτα ρε γαμώτο, πάλι μου μειώθηκε το budget!
Έτσι κι αλλιώς τον παίρνω και δεν το σηκώνει!


Λες φυλακή να τον πήγανε με δίκιλο αμόνι;
Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι!


Κλέων Έγκλειστος

Χωρίς Τίτλο ΙΙ

Ένα παιχνίδι άρχισε με κέφι και με μπρίο

με λέξεις πρόχειρες και απλές

και καφεδάκι κρύο

το σκηνικό είχε και φως

όχι φτιαχτό, μα φυσικό,

δίχω φοβίες και ενοχές, μα φυσικά προσωπικό.

Λόγια που δεν μπορείς να πεις

κάπου κρυμμένα για καιρό,

σε μια άκαιρη στιγμή, σου κατεβαίνουν στο φτερό.

Το περιβάλλον είναι ζεστό,

αυθόρμητο, μεθυστικό,

η ώρα πέρασε, μα αδιαφορώ, είναι ταξίδι φανταστικό.

Η εξουσία κι η φαντασία

είναι σε κρύπτη του μυαλού,

ψάξε, ψάξε δεν θα το βρείς, το παραμύθι είναι αλλού

ο κύκλος είναι ποιητικός,

δίχως κανόνες, εθιστικός,

το γύρω-γύρω δεν σταματά, αφού δεν είναι περαστικός.

Φρίξος Ροφός

Ανενεργός

Τι να σημαίνει η λέξη αυτή, στις μέρες μας που οδηγεί;
Μήπως σημαίνει τεμπελιά ή απλώς κάθομαι και κλωσάω αυγά;
Όποιος στο τούνελ μπει, δύσκολα θα ξαναβγεί και αν φυσικά τα καταφέρει, 
σε ΄μένα να ρθει να του χαρίσω ένα φιλί για την μεγάλη υπομονή.


Έγινε βλέπεις της μοδός να τρέχουμε σαν παλαβοί, χωρίς να υπάρχει προορισμός
και αφού μας βάλαν στο τριπάκι, μας ρίξαν κι ένα ραντισματάκι 
για να γελάμε σαν χαζοί και όλα γύρω να είναι μια γη, που απαγγέλεις μόνο εσύ.


Ελπίζω όμως πως θα έρθει ο καιρός για να ξυπνήσουμε, μέσα σ΄ ένα φως χωρίς μπλα-μπλα,
χωρίς οργή και να μας οδηγεί στην ευτυχία και στην χαρά που άλλοτε είχαμε παλιά.
Τι με κοιτάτε σαν χαζά, μην τεμπελιάζετε τόσο πολύ, 
ας ξεκινήσουμε λοιπόν, γιατί σε λίγο θα είμαστε αμνοί, έτοιμοι για την σφαγή...
Το μήνυμα είναι τόσο απλό, αλλά χρειάζεται μυαλό κι αν σ΄ εσένα δεν κατοικεί,
άστο σε ΄μένα που είναι πολύ...


Μαίρη Ντουμάνη

London School of Economics

Στην Αθήνα περνούσα φίνα,

έπινα σαμπάνια, είχα ξεχάσει τη ρετσίνα,

μα ήρθε η στιγμή της κρίσης και με 'πιασε η πείνα!

Γύρισα εκεί που σπούδασα, στο εκτός-ευρώ Λονδίνο,

εκεί που έμαθα εκτός ¨καρδάρας¨ να μη χύνω, 

όμως και εδώ πλέον, σαν μπαόγκι (τον) πίνω!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ-ΠΟΙΗΣΗ...

...ΚΑΙ ΚΑΚΟ-ΠΟΙΗΣΗ!

ΟΠΩΣ AMERIKI

Λίγο πριν την επόμενη βραδιά κακο-ποίησης

Αντι-πρόεδρος

Ενδυματολογικώς με κουστούμι ή χωρίς,

μορφολογικώς όχι και ευθυτενής!

Στη ατζέντα δεν υπάρχουν προβληματισμοί και αναλύσεις,

πρώτο μέλημά του πάντα είναι, του ονόματος η πλύσις!

Δεν τυγχάνει πανελλαδικής αποδοχής,

λίγα μόνο ¨βαφτιστήρια¨ οι δικοί του εκλογείς,

σπάνιες οι εμφανίσεις, μια εδώ και μια εκεί,

είναι ο πρόεδρος του κουκουπί!

Με το χάρισμα του λόγου,

σαν κι εκείνο του αλόγου,

ξεκινάει διαλέξεις

και μας κόβονται οι ορέξεις!

Η πατρίδα του, αιχμάλωτη του χρέους,

κι αυτός γράφει λόγους-ποιήματα του πέους!

κάποιοι ψάχνουν σαν σκυλιά (όχι ¨πορφυρά¨) για ένα κομμάτι κρέας,

μα ο πρόεδρος την έχει δει, ο γνωστός Νεκτάριος Κουρέας!

Μα αυτός είναι για Νόμπελ, απ το ¨νήπιο¨ γνωστός,

είναι άνω ποταπών, και των στίχων μαστροπός,

στο Καζαχστάν τον ψάχνει ο Μπόρατ,

fama volat, fama volat!

Νεκτάριος Κουρέας

Απέλαση Λαθροβουλευτών

Σιγά-σιγά θ αδειάζει...

...δεν θα βγουν για παρέλαση...

...αλλά το ελικόπτερο είναι πολυτέλεια!

Το Τίποτα

Δεν έχω θέμα, δεν έχω ποίημα,

η έμπνευση βυθίστηκε σαν την Ατλαντίδα.

Νιώθω το μυαλό μου σαν ρούχο στη μπουγάδα,

άμα το στίψω θα μου ρθει η ιδέα η αποφράδα!

Φεύγουν οι σκέψεις σαν τα απόνερα,

κάτι θα βγεί, δεν μπορεί, μα...τζίφος!

Τα ερεθίσματα γύρω βρίθουν,

μα τα αφήνω στους άλλους...

θα τα περιποιηθούν μια χαρά.

Και έτσι είμαι εδώ μπροστά σας,

σαν έτοιμη από καιρό ΟΧΙ!

Ποιος τον ακούει τον Νεκτάριο,

καλύτερα να πήγαινα στον Πάριο,

θα χόρευα νησιώτικα γύρω απ τα τραπεζάκια

και ο Κλέωνας ο Έγκλειστος θα έριχνε παλαμάκια.

Μες στις πολλές γυροβολιές θα το βαζα στα πόδια,

ίσως έτσι ξέφευγα από του κύκλου την τσιμπίδα,

που με τα deadlines του με ενοχλεί σαν τη παρανυχίδα!

Χίλιες φορές να μου λεγες ¨τράβα κουπί¨, 

παρά ¨το τίποτα¨ στο κουκουπί!

Φλώρα Τσόφλη

Δ.Ε.Θ. 2011

Δεν βρίσκεσαι στην Δ.Ε.Θ...

..δεν τραβάς κουπί στο kou²pi...

...αλλά βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, μπρος βαθιά και πίσω ρεύμα...

...στα κατάρτια δεν πετούνε οι γλάροι...

                                                                             

...γι αυτό κι εγώ σου λέω, φιλέ γεια!

Προσεχώς...

...βραδιές κακο-ποίησης με ιστορίες ερωτικής χημείας και φυσικής καταστροφής...

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Βαρετά...όχι δα!

βλέπεις ότι πατώνεις, αλλά σκέφτεσαι τα άπατα του κύκλου...

                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

......του κύκλου που δεν έχει όρια....

...που διασκεδάζει σε γνωστά night club, όπως το ¨CADO PARATISO¨...

...FAMA VOLAT!

File, viele Krokodile

Magas íse, ne fíle?

Fíle, fíle Krokodile?

Viele, viele Krokodile

schwimmen in dem Nil, re fíle.

Fíle, fíle!

theleis Filét?

Filét von fíle

direkt von Krokodile!

 Blutiges Filet

von meinem Freund

der "Fíle"

...fíle...fíle

pu ise fíle?

I theleis na ise magas 

re fíle?

Tora sto stoma tu Krokodile!  

Γεννάδιος Μαγυάρης

Deutscher Schäfer-Mai (Γερμανικός ποιμενικός Μάιος)

Στο μικρό χωριό μας το γερμανικό

που μας κάνει Datschi και μας κάνει Do

έσβησαν τα φώτα μες στη γειτονιά

και οι πόρτες κλείδωσαν από τις εννιά.

Κι αφού οι χωριάτες έπεσαν kaputt πια στο κρεβάτι

μέσα από τις καρυδιές πήρα το μονοπάτι.

Έπεσα για ύπνο μαζί με τα γαϊδούρια

το κλίμα φταίει το βαρύ ή μήπως τα αγγούρια;

Κι όμως είναι άνοιξη κι οι μέλισσες βουίζουν

τα λουλούδια άνθισαν και μοσχομυρίζουν. 

Η μύτη μου εκρήγνυται σαν τη Φουκουσίμα

στην επιπεφυκίτιδα εγώ έπεσα θύμα.

Θα βγω να πιω μια μπύρα, θα κάνω και τσιγάρο,

σταχτοδοχείο αν δε βρω, τη γόπα τι θα κάνω;

Θα την πετάξω στη φωλιά του πελαργού στη στέγη

αν δεν ψοφήσει το πουλί, κανείς δεν θα την έβρει. 

Πορφυρία Σγουρομάλλη

Η τρύπα (ή το λουλούδι που δεν ποτίστηκε)

Πέφτει βροχή στο πρόσωπό μου

κλαίω κι εγώ,

γιατί έφυγες;

Πήρες τον ανθό της καρδιάς μου

και τον μαράζωσες.

Του κάκου, δεν έμαθα,

αν γλυκά ερχόσουν πάλι

θα σου έδινα και κώλο.

Περιουσία δεν έχω

και είμαι ορφανή,

μόνο τον κώλο μου έχω

και λίγη ζάχαρη στο ντουλάπι, αν ποτέ μου χρειαστεί.

Κι εσύ δεν ήρθες

κι έμεινε ο κώλος μου ανέγγιχτος, αμόλυντος,

σαν λουλούδι απότιστο,

που τον ήλιο δεν χάρηκε.

Φευ και είχα τόσα όνειρα για σένα και για μένα.

'Αννα Γιάσου

Το Σονέτο της Κακο-Ποίησης

Κακοποιήθηκα και διασύρθηκα

μέσα στην καταχνιά του νου σου

και στη θολούρα του μυαλού σου

από τον κόσμο κατακρίθηκα.

Κακοποιήθηκα και κατρακύλησα

στα λόγια σου τα βαλτωμένα

κι από οχυρά κατακτημένα

σε βάραθρο βαθύ γκρεμοτσακίστηκα.

Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει

και η φαντασία μου πάλι ελεύθερη αφέθη

σαν το ποντίκι στον τροχό μες στο κλουβί.

Τα μάτια σου γυαλίζουν πάλι

κι ο τρόμος με έχει καταβάλει

στη σκέψη πως η κακοποίηση θ΄ αθωωθεί.

Πορφυρία Σγουρομάλλη

Ο Κύκλος ορίσθη

Από εδώ και πέρα, περιμένω να έρθει η μέρα.

Αναζητώ τον ειρμό και περιμένω,

πες με καμένη, σ έχω χεσμένο.

Δεν έχω ντροπές και αγωνίες,

άλλωστε ο κύκλος δεν έχει γωνίες.

Εφαπτομένες, συνισταμένες, ιδέες πολλές συγκεκχυμένες,

γραμμές παράλληλα παραταγμένες, θα ορίσουνε συντεταγμένες,

πες πόσους φίλους θες να τρατάρεις 

και ύστερα πήγαινε ξύλα να πάρεις!

Χρειάζεται σύστημα και υπομονή, 

η αποστολή σου δεν είναι απλή,

φτάσε το θαύμα σου στη νιοστή.

Στον μαύρο δίσκο τον ζεστό,

πάρτυ έχει αρχίσει από καιρό.

Τα στέκια ίδια από παλιά, 

εντός εκτός και επί τα αυτά,

σαν σε καλούν να τα τιμήσεις,

εάν δεν πας θα νιώσεις τύψεις.

Φλώρα Τσόφλη

NEW KIDS ON THE BLOG

Χριστιάνα Πιντσίου

Λίντα Κοτοκό

Προ-στίχοι...ψηφοφόρος

Σε συνάντησα στο Ψυχικό και φορούσες ένα μακό,
ένα ολόλευκο μακό,
και αποκαλυπτικό κολάν.
Αχ, η εξουσία στη ματιά και ο χειμαρρώδης λόγος και ο χειμαρρώδης λόγος
που σου καιγε τα χείλη.

Σε περιμένω να καεί το πελεκούδι
κι έχω κρυμμένο στον κόρφο λαστιχούδι! Σε περιμένω πάνω στ’ ανηφόρι,
πάλι σε θέλω καραφλό μου αγόρι, λάδωσε την ¨αλυσίδα¨ μου καραφλό μου αγόρι!

Στο χειμώνα που θα’ ρθεί δε θ’ αφήσω να σβηστεί,
δε θ’ αφήσω να σβηστεί
η πιο καυτή στιγμή σου.
Θα αγοράσω δονητές, θα πληρώσω ΦΠΑ,
θα τους βάζω δυνατά,
στην ανάμνησή σου.

Σε περιμένω με έμπνευση καμένων ποιητών
κι έχω φορέσει δερμάτινο στραπ-ον! Σε περιμένω πάνω στ’ ανηφόρι,
πάλι σε θέλω καραφλό μου αγόρι, να ΣΟΥ λαδώσω την ¨αλυσίδα¨ καραφλό μου αγόρι!

Νεκτάριος Κουρέας

Η εργασία

Τι να ΄ναι άραγε η εργασία

πάντοτε είχα την απορία,

σαν ορισμό δεν το γνωρίζω

μες το κρεβάτι μου στριφογυρίζω

κι όταν σηκώνομαι το μεσημέρι,

ψάχνω να βρω κάποιον να ξέρει,

ποιον να ρωτήσω, το ΄χω μεράκι

ας πάω μια βόλτα στο κολωνάκι

και βλέπουμε...

Άννα Γιάσου

Κόκκινα τριαντάφυλλα σαν τοματοπελτές

Red roses alike tomatopaste

color of my blood

that you have never taste

the teardrops that I waste

I cannot find another verb

which ends up with an aste

so I will end the poem

praying to the Jesus Chraste!

Φάνης Κλούνης

To do or not to do - an experimental definition of the masturbation

Do, do, do-do-do.

Do it, do it, do.

Do it, it, it, do.

Do it, itdo, itdo.

It-do it, it do, in to the doit.

In to the DO IT - SHOULD YOU DO IT.

AND IF YOU CAN NOT DO, DO IT in to the DO IT,

then you fucked it!

I tell it to you!

You fucked it

To do it in to the do.

And then the do turns into undo.

And then starts again:

Undo, Undo, Undo,

un-undo, un-undo-do,

Dobedobedo.

You should be the do.

And if you turn into the do,

The real do, do, do.

There is not anymore a do, TO DO.

SO YOU ARE FREE...

...TO DO...

Γεννάδιος Μαγυάρης

Επί ασπαράγγων

Τη μέρα που ο αντιδραστήρας στη Φουκοσίμα ξερνούσε ραδιενέργεια

μαζευτήκαμε με φίλους για δείπνο με πρώτο πιάτο βιολογικά σπαράγγια 

Θέλαμε να φάμε ελαφρά φαγητά χωρίς τοξίνες για να αποφύγουμε κάθε παρενέργεια

όμως με τη πρώτη δαγκωνιά νιώσαμε να είμαστε σε δύσβατα φαράγγια

Αυτό το μακρουλό έδεσμα εκλεκτό για τους πολλούς, μας γέμισε αφόρητη αηδία  

καθώς αθέλητα και αβίαστα σκεφτήκαμε τα γυάλινα σωληνάρια του πυρηνικού επιστήμονα.     

Κοιτάξαμε αμήχανα ο ένας τον άλλο, αφήσαμε τα πηρούνια και βυθιστήκαμε σε σκέψεις,   

σκέψεις ανούσιες, ηλίθιες, έτσι, για να περάσει η στιγμή.   

Πετάχτηκε ο διπλανός με θάρρος να μιλήσει γιατί ήταν ο μόνος με άγνοια κινδύνου, 

όλοι οι υπόλοιποι είχαμε λουφάξει στη σιγουριά της σιωπής.  

¨Το είδατε το dvd με τη Τζούλια και τους δύο μαύρους;¨ ρώτησε με περισσή πρόκληση.

Κόλλησε τότε η ματιά μας στα σπαράγγια. 

Μόνο που δεν υπήρχαν πια. Τη θέση τους είχαν πάρει μαύρα μονοκότυλα, αναρριχώμενα πέη με βράκτια.

Ήταν πιο ζωντάνα από τους γυάλινους σωλήνες όμως απειλητικά για επώδυνες διεισδύσεις.

Ανακουνηθήκαμε έντρομοι ρίχνοντας επτηδευνένα λάγνα χαμόγελα.  

Η λύτρωση δεν ερχόταν ώσπου ο τολμηρός διπλανός ψιθύρισε ξέπνοα αυτή τη φορά:

¨Χρειαζόμαστε όλοι ένα ποτό και φλέρτ. Πάμε έξω, όπου να ΄ναι¨. 

¨Πιο δυνατά ρε μαλάκα, πιο δυνατά¨ φωνάξαμε όλοι μαζί με αγωνία, μηπως δεν ακούσαμε καλά τη λύτρωση.

Λουκιανός Φλέκας

Το πεζοδρόμιο

Είμαι ένα τετράγωνο 23Χ23 εκατοστά

με πατάνε καθημερινά

χιλιάδες παπούτσια σκαλιστά

πατούσες και πατουσάκια χνουδωτά 

μου πετάνε φαγητά και τσίχλες, όχι πάντα τόσο αρωματικά    

πάνω μου σβήνουνε τσιγάρα τρομακτικά

δίπλα μου έχει και άλλα τετραγωνάκια παιδικά

και κάνουμε παρέα το ένα στο άλλο διακριτικά

στηρίζω όμως ευλαβικά 

αυτούς που με πατούν μαχητικά

ακόμη και όταν με φτύνουν αποκρουστικά

πάντα υπομένω μαρτυρικά.

Ωστόσο περνάω τη ζωή συναρπαστικά

αφού πάνω μου γίνονται πράγματα φανταστικά

κι εγώ είμαι πάντα εκεί.

Μίριαμ Μπιζού

Η βαλίτσα

Μια φορά κι έναν καιρό είχα μια φίλη που ήταν ροζ, ήτανε πολύ καλή και πάντα βολική. Έκανα λοιπόν το λάθος και την άφησα η χαζή, έλα όμως στη γωνιά που παραμόνευε βιαστής...Μου την τρύπησε ο τρελός, μου την χτύπησε εμπρός και στο τέλος την πέταξαν και από τον τρίτο χωρίς φως...Έκλαψα πάρα πολύ, αλλά εμφανίστηκε εκεί ένας από μηχανής θεός, που ήτανε και καραφλός! Μου την πήρε από τα χέρια για να φτιάξει την πληγή και από τότε αγνοείται και αυτός και αυτή. Εμφανίστηκε ξαφνικά και μου είπε είναι καλά, αλλά έλα που εγώ είδα σφάλμα τρομερό! Ήταν βλέπετε μικρό και τελείως άκομψο, χαζό και φυσικά δεν ήταν ροζ. Αφού φώναξα πολύ, έσκασε μύτη μια σωστή, μόνο που αντί για ροζ, ήτανε λιγάκι γκρι. Δεν πειράζει είπα εγώ, αφού είναι βολική, την αγκάλιασα πολύ και την πήγα σπίτι με ταξί!

Μαίρη Ντουμάνη

Ο Φριφρίς και ο Λελές

Ο Φριφρίς και ο Λελές, τα κακά παιδιά,
τον μάγκο δεν τον έδιναν και όσο η νύχτα πέρναγε όλο και πιο κάτω έπεφταν!
Η υπολοχαγός Μαρία θα λυγίσει;
Πόσες μέρες φυλακή αυτό θα του στοιχίσει;

Μάγκος βαρύς ακούγεται απ το νηπιαγωγείο,
τον σούπερ Μάριο θα αναζητήσω να φέρει άλλα δύο,
μα να σου με τετράδια έρχεται ο Φρίξος ο Ροφός,
μαθητής υπόδειγμα, πάντα διαβαστερός!

Μα αρκετά με όλα αυτά, κουράστηκα, βαρέθηκα
και από το γκάζι με τον Νεκτάριο Κουρέα,
μια βόλτα σας παω εγώ, εδώ κοντά στη Κερατέα,
που τη γεμίσανε τα ματ κι οι πολιτσμάνοι!

Μα ίσως πιο σωστά να τα λεγε η Μαίρη η Ντουμάνη,
σιβεργκίν και γίναν in κι οι ασφαλίτες,
τους βαράνε και τους χτυπούν, μα δεν πειράζει,
αφού στον Φλέκα διάβασα ότι ναι αρβανίτες!

Αυτά είχα κι εγώ να πω ο Έγκλειστος ο Κλέων,
που ένας μπορεί να μουνα, αλλά ήμουνα και λέων!

Μη τους φοβάστε, κακοποιήστε τους!

Κλέων Έγκλειστος

03-06-2011

3η Βραδιά Κακο-ποίησης

Here comes the flame again, falling on our brains like a hurricane!
Τρίτη βραδιά κακο-ποίησης, την Παρασκευή 3/6/11, 21:30, αφιερωμένη στους κακοποιούς που θα μας κάνουν να δούμε πιο μακριά! Με λέξεις χωρίς συγκεκριμένη πατρίδα, κατοικούμε σε όλο τον κόσμο και επαληθεύουμε το άπειρο του κύκλου...FAMA VOLAT!